Szczęśliwe chwile

Czytam wpis pewnej blogerki (znajdziecie go TU) i nie mogę się powstrzymać, żeby też nie snuć wspomnień. Właściwie, to one same się snują. Te bardziej i te mniej piękne. Przeplatają się niczym pajęczyna. Wiele w nich ludzi, których już nie ma. Niektórym nie ma już wcale, bo odeszli za szybko, innych nie ma już w moim życiu, albo jest ich stanowczo za mało.

Nie wiem, czy potrafię ułożyć te wspomnienia w hierarchię, nadać im kształt tych piękniejszych i mniej wspaniałych. Nie będę nawet próbować. Zacznę od tych najbardziej oczywistych.

1. Dwa najcudowniejsze wspomnienia - nie wiem, czy z powodu ulgi, czy radości - to były narodziny moich Dzieci.

Gdy rodził się Chłopiec wszystko było nowe. A gdy nie wydał krzyku po wyjściu z brzucha, padł na mnie blady (w przenośni i dosłownie) strach. Potem było szczęście, gdy nareszcie krzyknął. Przy tym porodzie był mój mąż. To on trzymał mnie za rękę, kazał oddychać, znosił mój krzyk a w końcu przeciął pępowinę. To jest szczęśliwa chwila.

Gdy rodziła się Dziewczynka byłam sama. A gdy Mała znalazła się w moich ramionach poczułam się spełniona, kompletna. To jest szczęśliwa chwila.

2. Nasz ślub. To znaczy mój i Ojca moich dzieci. Wszystko było niedoskonałe, a jednocześnie takie, jakie chcieliśmy. Śmialiśmy się. To jest szczęśliwa chwila.

3. Mieszkanie na Staszica.

Białe wino i nocne rozmowy z pewną Danusią. To jest szczęśliwa chwila.

Pewne niespodziankowe urodziny, na które przyjechała nawet pewna Marta z północy. To jest szczęśliwa chwila.

Oglądanie chmur z dachu kamienicy. To jest szczęśliwa chwila.

4. Studenckie przyjaźnie. Większości już nie ma. A było trochę szczęśliwych chwil.

5. Kawa zrobiona przez mojego męża. To jest szczęśliwa chwila.

6. Uśmiech moich dzieci i ich radość. To jest szczęśliwa chwila.

Rety, ale jest tych szczęśliwych chwil :)

To na koniec taka radosna piosenka ooo TU